Na rodziców należy oddziaływać terapeutycznie - powinna ich Pani uświadamiać, że dzieci doświadczają teraz trudności, ale pokonywanie tych trudności ma ogromną wartość rozwojową. Dzięki temu, że dzieci teraz doświadczają smutku czy zniechęcenia, w przyszłości lepiej będą sobie radzić z wszelkimi trudnościami, których życie z pewnością im nie oszczędzi.
Dr Aleksandra Piotrowska

To w dużej mierze zależy od dziecka - optymalnie rozwiązanie to takie, kiedy dziecko jest razem z rodzicem na kilku zajęciach w okresie adaptacyjnym, zanim zacznie regularnie uczęszczać do przedszkola. Zdarzają się dzieci, które tak silnie protestują przeciwko rozstaniu z rodzicem, że właściwy wybór jest taki: albo nie chodzą do przedszkola, albo przez kilka pierwszych dni rodzic jest z dzieckiem w tej samej sali. Rodzic wtedy nie powinien się jednak zajmować dzieckiem - jest to rola nauczyciela. Następny etap przyzwyczajania powinien polegać na tym, że rodzic jest w przedszkolu, ale już nie w sali - jest to stopniowe oswajanie z nieobecnością rodzica.
Dr Aleksandra Piotrowska

Proszę konsekwentnie powtarzać, że przychodzi taki okres, kiedy dziecko musi rozpocząć edukację, tak jak człowiek dorosły rozpoczyna okres zawodowy. Rodzic, w ramach uspokajania dziecka, powinien być wobec niego szczery.
Dr Aleksandra Piotrowska

Jeśli jest taka możliwość to jestem za tym, aby dziecko zabierać przed relaksacją przez pierwsze dwa tygodnie lub miesiąc. Należy wytłumaczyć dziecku, że tak jest na początku. Przestrzegam jednak, żeby być w tym konsekwentnym i nie reagować na humory dziecka.
Dr Aleksandra Piotrowska

Liczba takich dzieci zależy od postawy władz oświatowych. W pewnych gminach wystarczy nawet jedno dziecko, żeby znalazły się pieniądze na dodatkowego nauczyciela. W innych musi to być kilkoro dzieci. Zawsze potrzebne jest orzeczenie z poradni.
Dr Aleksandra Piotrowska