Tutoring może być zastosowany w przedszkolu jednak w formule, która wykracza poza nasze wystąpienie. Jesteśmy na etapie zbierania doświadczeń w przedszkolach, które decydują się na pracę z wykorzystaniem tutoringu. Z jednej strony powinna być tutaj zachowana relacja oparta na postawie dialogu, pracy "1 na 1", ale też tutoring na tym etapie kształcenia powinien angażować rodziców. Czy wykorzystywanie nazwy "tutor" w sytuacji pracy z 25 przedszkolakami jest nadużyciem? Ta proporcja wskazywałaby na to, że tak. W szkołach wdrażających tutoring, w klasie liczącej 25 uczniów są co najmniej 2 osoby, które realizują zadania tutorskie. Z drugiej jednak strony kluczem do rozumienia czym tutoring różni się od wychowawstwa są relacje. Uchwycenie różnicy między działalnością zindywidualizowaną a spersonalizowaną. Proszę także pamiętać, że wykorzystanie tutoringu niejako wymusza pewną rekonstrukcję organizacji placówki.
dr Adrianna Sarnat-Ciastko

Pani Marto gratuluję przyznania się do tego, że jest pani tutorem intuicyjnym. Warto rozwijać w sobie ten potencjał, ponieważ, jeśli tutoring ma w szerszym stopniu zaistnieć na późniejszych etapach kształcenia, Pani podopieczni nie będą zaskoczeni. Czy jednak są jakieś publikacje na ten temat? De facto takie niestety dopiero powstają. Tutoring dotychczas był domeną szkół - przede wszystkim gimnazjów i szkół średnich. Pionierzy tutoringu szukają najbardziej optymalnej formuły do wykorzystywania tej metody w przedszkolach. Osobiście jestem bardzo zainteresowana efektami ich pracy i zamierzam obserwować, a następnie spisywać ich dobre praktyki. Wiemy o tym, że praca na tym etapie musi odbywać się w inny, dopasowany do wieku podopiecznego sposób (np. krótsze tutoriale), ale też we współpracy z rodzicem. Co do lektury jednak polecam klasykę tzn. P. Czekierda, M. Budzyński, J. Traczyński, Z. Zalewski, A. Zembrzuska (red.), Tutoring w szkole między teorią a praktyka zmiany edukacyjnej, Towarzystwo Edukacji Otwartej, Wrocław 2000, może jakieś inspiracje znajdzie Pani w mojej publikacji "Tutoring w polskiej szkole" wydanej przez Difin w 2015 r. Pojawiło się też w sieci sporo interesujących podręczników m.in wykorzystywanych w pracy z wychowankami domów dziecka. Warto poszukać
dr Adrianna Sarnat-Ciastko

Tutor ma do dyspozycji szereg narzędzi w pracy ze swoim podopiecznym, trzeba jednak pamiętać, że używając ich dopasowuje je (ich formułę) dla każdego ucznia oddzielnie. Wśród narzędzi znajdziemy: pytania otwarte (bez tezy, zachęcające ucznia do myślenia, zabierania osobistego stanowiska, tutor np. nie powinien radzić, ale może używać parafrazy), empatyczne słuchanie, odzwierciedlenia oraz obserwacja - wszystko, co pozwala zbudować relację i rozpoznać mocne strony podopiecznego.
dr Adrianna Sarnat-Ciastko

Mariusz Budzyński: Chodzi o indywidualne rozmowy z dzieckiem, przyzwyczajanie dziecka do kontaktu z dorosłą, zaufaną osobą w miejscu edukacji. Większość działań tutora poświęcona jest jednak na współpracę z rodzicami, która służy ustaleniu specyficznego kierunku rozwoju dziecka, zgodnego z jego mocnymi stronami, talentami, predyspozycjami. Sam tutor może spotykać się indywidualnie z podopiecznym na krótkich spotkaniach, które organizowane są np. co 2 tygodnie. Dr Adrianna Sarnat-Ciastko: Pamiętam pewną rozmowę z nauczycielką-tutorką pracującą bądź to w przedszkolu bądź w klasach I-III (przepraszam nie pamiętam dokładnie). Jedną z form pracy, która sprawdzała jej się w tutoringu ze swoim podopiecznym było tworzenie albumu przez podopiecznego, który odzwierciedlał jego zainteresowania. Oglądanie tego albumu, który powiększał się ze spotkania na spotkanie, było pretekstem do rozmowy i wykorzystywania innych narzędzi tutorskich tj. pytania otwarte, wzmacniające samodzielność podopiecznego, jego motywację do realizacji obranych celów.
dr Adrianna Sarnat-Ciastko